Nasz teatr logo

80 urodziny Anny Seniuk

17 listopada Anna Seniuk obchodzi 80 urodziny. Jubilatce składamy serdeczne życzenia zdrowia (bo to zawsze ważne) i kolejnych wspaniałych ról teatralnych.

Ostatnio mamy okazję oglądać Annę Seniuk w warszawskim Teatrze Polonia w pierwszym w jej karierze monodramie Życie Pani Pomsel. Monolog na podstawie pamiętników sekretarki Goebbelsa, świetnie przetłumaczony przez Małgorzatę Wrzesińską, mówi o konformizmie i odpowiedzialności za własne decyzje. Anna Seniuk  w iście mistrzowski sposób interpretuje poruszający tekst, który stawia pytania jakże aktualne i dziś. 

Anna Seniuk ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną im. Ludwika Solskiego w Krakowie.  Do 1969 roku pozostawała w zespole Teatru Starego im. Heleny Modrzejewskiej. Zagrała m.in. Dziewicę w Nie-Boskiej komedii Zygmunta Krasińskiego w głośnej inscenizacji Swinarskiego (1965), Marusię w Zmierzchu Izaaka Babla (1966) i Mariolę w Mojej córeczce Tadeusza Różewicza w reżyserii Jarockiego (1968). Po przenosinach do Warszawy dołączyła do zespołu Teatru Ateneum, gdzie pod kierownictwem Janusza Warmińskiego zasłynęła zwłaszcza z pamiętnych ról komediowych: jako egzotyczna Królowa wyspy Tua-Tua w Pannie Tutli-Putli Witkacego, czy roli Steny w sztuce Tadeusza Peipera Skoro go nie ma. Od 1977 roku przez 5 lat grała w Teatrze Powszechnym kierowanym przez Zygmunta Hubnera, u którego debiutowała w Krakowie rolą Irmy w Wariatce z Chaillot Jeana Giraudoux. Za najwybitniejszą rolę tego okresu uchodzi Nadieżda Monachowa, urodziwa i sentymentalna „madame Bovary rosyjskiej prowincji”, w sztuce Barbarzyńcy Maksima Gorkiego w reżyserii Aleksandra Bardiniego. To także tutaj Anna Seniuk spróbowała swych sił w roli reżysera przenosząc na teatralne deski Pchłę Szachrajkę Brzechwy, która do dziś nie schodzi z afisza. Do 1991 roku występowała następnie w Teatrze Polskim Kazimierza Dejmka. Tu w pełni rozkwitły jej role fredrowskie: grała Podstolinę w Zemście, Szambelanową w Panu Jowialskim i Orgonową w Damach i huzarach. Grała także u Andrzeja Łapickiego, z którym stworzyła niezapomniany duet w Sztuce konwersacji Kazimierza Brandysa. Brawurowa rola Zefiry w staropolskim Żywocie Józefa Mikołaja Reja w inscenizacji Kazimierza Dejmka przyniosła Annie Seniuk nagrodę na 12. Opolskich Konfrontacjach Teatralnych. W latach 1991–2003 aktorka ponownie pracowała w zespole Teatru Ateneum, gdzie zagrała m.in. Dulską w Moralności pani Dulskiej Gabrieli Zapolskiej w reżyserii Tomasza Zygadły. Od 2003 roku występuje w zespole Teatru Narodowego w Warszawie. Pracowała tutaj z najwybitniejszymi reżyserami, tworząc niezapomniane kreacje: Kulki w Kosmosie Witolda Gombrowicza, Matriony Czelcowej w Miłości na Krymie Mrożka w reżyserii Jerzego Jarockiego, Pani Martin w Łysej śpiewaczce Ionesco w reżyserii Macieja Prusa, a zwłaszcza Lewiwy w Udręce życia Hanocha Levina w reżyserii Jana Englerta.

Od 1998 roku Anna Seniuk jest profesorem Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie przekazując swe doświadczenie kolejnym pokoleniom młodych aktorów. Przypomnijmy sobie niektóre z kreacji teatralnych Anny Seniuk.

Fot. East News: Jan Bogacz/TVP, Zygmunt Januszewski/TVP, Bartosz Krupa, Tadeusz Kubiak, Wojciech Olszanka, Justyna Rojek, Andrzej Wrzesiński; Reporter: Jacek Domiński, Marek Lasyk, Stefan Maszewski, Wojciech Stróżyk