Urodził się 18 kwietnia 1947 roku w Krakowie. Ukończył polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim (1970) i Wydział Aktorski PWST w Krakowie (1972). Podczas studiów związany był z krakowskim Teatrem STU, a debiutował rolą Garbusa w „Kordianie” w reżyserii Ireny Babel na deskach Teatru Ludowego. Po dyplomie został zaangażowany do Teatru Starego w Krakowie, gdzie grywał u największych: Jerzego Jarockiego, Andrzeja Wajdy, Jerzego Grzegorzewskiego, Konrada Swinarskiego czy Wandy Laskowskiej. Mistrz ceremonii, Belzebub w „Dziadach”, Piotr Wierchowieński w „Biesach”, Wysocki w „Nocy Listopadowej”, AA w „Emigrantach”, Hamlet w „Tragicznej historii Hamleta księcia Danii”, Porfiry Pietrowicz w „Zbrodni i karze”, Papkin w „Zemście”, Student w „Procesie”, Jasza w „Wiśniowym sadzie”, Horodniczy w „Rewizorze”, Basilio w „Życie jest snem”, Dziennikarz w „Weselu”, Trigorin w „Dziesięć portretów z czajką w tle”, Kalikst w „Tak zwanej ludzkości w obłędzie” czy Fikalski w „Z biegiem lat, z biegiem dni” to postaci, które na zawsze pozostaną w pamięci widzów i w historii polskiego teatru. W roku 1980 nawiązał współpracę z Giovanni Pampiglione i występował we Włoszech ucząc tamtejszych odbiorców Witkacego i Mrożka. W roli reżysera teatralnego zadebiutował wykonywanym przez siebie monodramem „Kontrabasista” Patricka Suskinda w Starym Teatrze w Krakowie w lutym 1985 roku. W latach 90. namówiony przez Jerzego Fedorowicza rozpoczął reżyserowanie sztuk w krakowskim Teatrze Ludowym, nadal jednak pozostał czynnym aktorem i reżyserem krakowskiej Sceny Narodowej. Gościnnie reżyserował w Teatrze Muzycznym w Gdyni, Teatrze Dramatycznym w Legnicy, czy Teatrze Nowym w Łodzi. W pełni poświęcił się pracy pedagogicznej, czego efektem były liczne spektakle dyplomowe na PWST w Krakowie. Od 2011 roku można było zobaczyć Jerzego Stuhra na deskach Teatru Polonia, zarówno jako aktora w „32 omdleniach” Czechowa w reżyserii Andrzeja Domalika, a potem w roli reżysera „Ich czworo” Gabrieli Zapolskiej i „Na czworakach” Tadeusza Różewicza. W Och-Teatrze zrealizował w 2018 roku „Bal Manekinów”, a zagrał w "Wałęsie z Kolonos" w reżyserii Bartosza Szydłowskiego w Łaźni Nowej. Reżyser stworzył także trzy przedstawienia dla Opery Krakowskiej – „Don Pasquale”, „Cyrulika sewilskiego” i „Cosi fan tutte”. Ostatnią sztuką teatralną Jerzego Stuhra, w której zagrał także rolę swojego mistrza – Konstantina Stanisławskiego, był „Geniusz” w Teatrze Polonia, którego premiera odbyła się 22 lutego 2024 roku.

   W Teatrze Telewizji Jerzy Stuhr wystąpił ponad 60 razy – po raz pierwszy w sierpniu 1973 w „Nie ma ptaków połowicznych” w reżyserii Anny Lutosławskiej. Wyreżyserował 11 spektakli, kończąc swą przygodę z teatrem na srebrnym ekranie „Rewizorem” Mikołaja Gogola.

   Na zdjęciach przypominamy część spektakli z udziałem aktora. Jesteśmy dziś myślami z rodziną i  najbliższymi Jerzego Stuhra.

Fot. East News: Damian Klamka, Jan Bielecki, Bartosz Krupa, Jan Graczyński; TVP/East News: Marek Wachowicz, Ryszard Kornecki, Ireneusz Sobieszczuk, Zygmunt Januszewski: Reporter: Jacek Domiński, Adam Jankowski, M.Lasyk oraz Czesław Czapliński/Fotonova.