90. urodziny Zofii Kucówny
90 urodziny obchodzi dziś aktorka, pedagog i pisarka – niezrównana Zofia Kucówna.
Po studiach w krakowskiej PWST grała w Teatrze Młodego Widza w Krakowie (1955–1957) i Teatrze im. Juliusza Osterwy w Lublinie (1957–1959). Występowała na deskach teatrów warszawskich: Powszechnego (1959–1964, 1966–1968), Ateneum (1964–1965, 1982–1986) i Narodowego (1968–1982). Lata spędzone w Teatrze Powszechnym przyniosły jej znakomite role w głośnych przedstawieniach Hanuszkiewicza, eksperymentującego głównie z klasyką: Pannę Młodą w „Weselu” Stanisława Wyspiańskiego (1963), Sonię w „Zbrodni i karze” według Fiodora Dostojewskiego (1964), Panią Wąsowską w „Panu Wokulskim” według „Lalki” Bolesława Prusa (1967) i Dianę w „Fantazym” Juliusza Słowackiego (1967). Zofia Kucówna, prywatnie żona Hanuszkiewicza, była też jego artystyczną muzą i partnerką w latach późniejszych, już na scenie Teatru Narodowego, od objęcia dyrekcji w roku 1968 aż po stan wojenny. Najważniejsze role stworzyła w budzących często kontrowersje inscenizacjach klasyki: Żona w „Nie-Boskiej Komedii” Zygmunta Krasińskiego (1969), królowa Gertruda w „Hamlecie” Shakespeare’a z Danielem Olbrychskim w roli tytułowej (1970), Masza w „Trzech siostrach” Antoniego Czechowa (1971), Lady Makbet w „Makbecie” (1972). Arcydziełem sztuki słowa, okazała się epizodyczna rola Matki Boskiej Poczajowskiej w „Beniowskim”, nagrodzona na I Opolskich Konfrontacjach Klasyki (1975). Jedną z najciekawszych ról była też Berta w „Wygnańcach” Jamesa Joyce’a w reżyserii Andrzeja Łapickiego, w której Kucówna połączyła charakterystyczną dla siebie prostotę i naturalność, z doskonałością techniczną (1973). Bez wątpienia najpopularniejszą rolą z tego okresu stała się Natalia Pietrowna w „Miesiącu na wsi” Iwana Turgieniewa, wyreżyserowanym przez Hanuszkiewicza w Teatrze Małym (1974). Za rolę w monodramie „Maria” Ireneusza Iredyńskiego w reżyserii Hanuszkiewicza otrzymała w 1976 Nagrodę I stopnia na XVII Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych we Wrocławiu.
W latach 1986–2006 była związana z Teatrem Współczesnym w Warszawie, gdzie grała głównie role komediowe. Pamiętna była zwłaszcza rola Charlotty Schoen w komedii „Letycja i lubczyk” Petera Shaffera w duecie z Mają Komorowską - aktorki nagrodzono na XXX Kaliskich Spotkaniach Teatralnych w 1990 roku.
Od 1959 roku współpracowała z Teatrem Telewizji, w którym zagrała kilkadziesiąt ról. Pracowała również jako pedagog, wykładała wiersz na Wydziale Aktorskim Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. Zofia Kucówna jest powszechnie znana ze swej działalności społecznej w Związku Artystów Scen Polskich, zwłaszcza na rzecz Domu Aktora w Skolimowie, gdzie obecnie mieszka.
Jubilatce życzymy wielu lat w zdrowiu i niesłabnącej energii.
Fot. Zygmunt Januszewski/TVP/East News, Artur Zawadzki/Reporter
2. Zbrodnia i kara, reż. Adam Hanuszkiewicz, 1967
3. Balladyna, reż. Ewa i Czesław Petelscy, 1970
4. Jutro, reż. Jerzy Gruza, 1961
5. Dziewczęta z Nowolipek, reż. Stanisław Wohl, 1969
6. Wesele, reż. Adam Hanuszkiewicz, 1963
7. Notes, reż. Jerzy Antczak, 1968
8. Opowieści mojej żony, reż. Adam Hanuszkiewicz, 1972
9. Stworzenie świata, reż. Andrzej Zakrzewski, 1974
10. Ladacznica z zasadami, reż. Jan Bratkowski, 1964
